|
|
اي برق اگر به گوشه آن بام بگذري
آن جا که باد زهره ندارد خبر بري
|
|
|
اي مرغ اگر پري به سر کوي آن صنم
پيغام دوستان برساني بدان پري
|
|
|
آن مشتري خصال گر از ما حکايتي
پرسد جواب ده که به جانند مشتري
|
|
|
گو تشنگان باديه را جان به لب رسيد
تو خفته در کجاوه به خواب خوش اندري
|
|
|
اي ماه روي حاضر غايب که پيش دل
يک روز نگذرد که تو صد بار نگذري
|
|
|
داني چه ميرود به سر ما ز دست تو
تا خود به پاي خويش بيايي و بنگري
|
|
|
بازآي کز صبوري و دوري بسوختيم
اي غايب از نظر که به معني برابري
|
|
|
يا دل به ما دهي چو دل ما به دست توست
يا مهر خويشتن ز دل ما به دربري
|
|
|
تا خود برون پرده حکايت کجا رسد
چون از درون پرده چنين پرده ميدري
|
|
|
سعدي تو کيستي که دم دوستي زني
دعوي بندگي کن و اقرار چاکري |